Afzien

Gekweld door een tot abces verworden blaar op mijn voet ben ik door de afgelopen week gestrompeld. Wat betreft mijn bezoeken aan de huisartsenpost vorig weekend zal ik the gory details achterwege laten. In elk geval: dit kon er nog wel bij. Mijn humeur is beneden alle peil gezakt. Sommige lezers van deze blog zal dat zeer bekend voorkomen: sorry, jongens! Er komen weer betere tijden. Waarin ik jullie onder andere zal voorzien van allerlei lekkere zelfgemaakte hapjes.... beloofd! Tussen al het gestrompel door moest er ook nog kermis gevierd worden, geverfd, gordijnen opgehangen en internet aangesloten. Jawel: ook op de berg zijn wij eindelijk online. Zaterdag bleek alles als een zonnetje te werken en de gevreesde 6 mB bleek zelfs sneller dan gedacht. Ik ben echter zo uitgeput dat ik niet eens blijdschap kon voelen, alleen een soort opgewekte opluchting.

Maar fijn is het wel. Het werkplekje achter de dunne luxaflex op het zuiden is prettig. Het kantoor is nog een zootje, maar ook daaraan wordt gewerkt. Ter inspiratie aan de muur dient onder andere een in De Tekster-groen ingelijste tekst die oudste zoon in de kleuterklas (groep 2) zelf heeft geschreven. (Het kind had toen natuurlijk al in groep 3 moeten zitten, maar ja, wat weet je nou bij je eerste kind?). Doordat hij zichzelf heeft leren schrijven (in blokletters), laat zijn handschrift volgens hemzelf nog steeds te wensen over. Ach, er zijn ergere dingen.

Om even op het afzien in de titel terug te komen: dit zijn de laatste loodjes. We denken nog maar even niet na over die vele, vele dozen die nog moeten worden ingepakt. Of over het huis dat nog moet worden schoongemaakt. Of het oude huis dat nog verkocht moet worden. Weet u nog iemand? Keurige twee-onder-tweekapper in graag bewoonde wijk. Je moet wel van rust en op zijn tijd van kermis en carnaval houden.

Genoeg geblogd. Ga voor de zoveelste keer proberen in te loggen.... hopelijk kan ik mijn werk zometeen weer hervatten. En zo niet, dan ga ik nog even met het zere pootje omhoog in de herfstzon. Pfffffffff.

Kupferdraht

Help, wat nu weer! Vanwege de sloomheid van het internet op de berg hebben we twee telefoonaansluitingen (en dus internetaansluitingen) aangevraagd. Bij een bedrijf dat ons werd aanbevolen. Tot nu toe een heleboel vriendelijke en correcte mails en ja, ja, zowaar een concrete 'Termin' wanneer onze internetaansluiting gerealiseerd gaat worden. De ene aansluiting dan. De andere is vertraagd doordat er maar één telefoonlijn ligt, dus een tweede lijn moet fluks worden aangevraagd bij Deutsche Telekom. Daarna moeten we het internetbedrijf informeren dat die tweede 'Leitung' er ligt, zodat er eindelijk contact gemaakt kan worden met het WWW. Het blijft me verbazen dat in deze tijd van twitteren, surfen, Whatsappen, kortom: het voortdurend online zijn, het zo ingewikkeld is om jezelf te voorzien van telefoon en internet. Waarom niet gewoon overal WiFi en dat op een of andere manier verdisconteren in je salaris, of via de Belastingdienst of zo? Probleem opgelost.

Zo niet bij de Deutsche Telekom. Ik had een paar dingen verkeerd ingevuld en belde dus de Kundenservice om nog wat te wijzigen in het gekozen pakket. Een aardige, doch wat gehaaste meneer stond mij te woord. Ik uitleggen wat er veranderd moest worden, waarbij mijn Duits soms wat ontoereikend bleek (wat was ook alweer 'ermittlen'?). Ook was het zo dat er nog een monteur moest kijken naar de technische dingen die te maken hadden met - volgens de Deutsche Telekom-meneer - 'Kupferdraht in der Erde'. Wat kan Duits toch een poëtische taal zijn. Dat zou zomaar de titel van een hemelbestormende nieuwe roman kunnen zijn. Uiteindelijk alles doorgegeven en gewijzigd. Aan het einde van het gesprek wenste de meneer mij nog een 'angenehmen Feiertag'. Feiertag? Ik dacht op 3 oktober uitsluitend aan Leidens Ontzet, maar meteen rinkelde er daarna bij mij een belletje: Tag der Deutschen Einheit. Oeps. Dit soort dingen moet ik (lees: moeten we)  nog even leren. Al is het alleen maar omdat je op Feiertäge bij ons op de berg geen herrie (heggeschaar, hogedrukspuit....) mag maken.