De nieuwe indrukken van onze zomervakantie lagen de week na terugkomst als pas gestreken lakens, als zojuist ontloken rozen in mijn hoofd. Het was broodnodig - een douche in je hoofd, een frisse bries door je hart, om nog maar even met wat metaforen te smijten. Maar zoals iedereen weet, houden lakens niet lang die knisperende, pas gewassen kwaliteit, en blijven rozen niet meer dan een paar dagen vers... en worden indrukken langzamerhand herinneringen, om eerst in de tussenliggende tijd te verbleken. Ik heb wel de neiging om te mijmeren over het gegeven 'tijd'. (Mijmeren is trouwens een prachtig woord: hierin zit het begrip verleden automatisch besloten. Je mijmert niet over de toekomst, toch? Ook de woorden weemoedig en nostalgisch behoren als vanzelf tot de lading die het 'werk'woord mijmeren heeft... Wanneer je als anderstalige dit soort woorden volledig begrijpt, beheerst en juist toepast, heb je een taal volgens mij 'at your fingertips'). De herinneringen die overheersen: de heerlijke plek waar we hebben verbleven, de gastvrijheid van onze gastvrouw van wie we, deels in tranen, na twee weken afscheid namen, het verrukkelijke eten, en vooral: de unieke schoonheid en sfeer van Venetië, die ondanks drommen vooral Aziatische toeristen en heel veel lelijke toeristentroep die overal wordt verkocht (nep Venetiaanse maskers! voetbalshirts met Messi!) een diepe indruk achterlaten. Dagen later zat ik voor mijn gevoel nog op de volgepakte vaporetto, die als een ware boemel bij elke kleine halte bonkend aanlegde aan de aanlegsteiger.
Maar goed, zelfs oudste zei het: dit weekend ging supersnel, en waarom duurt de schoolweek dan zo lang? Het was ook een fijn weekend: een heerlijke avond gehad met fantastisch eten, goede gesprekken en veel gul gelach bij onze oude buren op zaterdagavond, zondag werd ik verwend met een lieve en lekkere brunch en mooie cadeautjes, omdat gisteren alweer een nieuw levensjaar is ingegaan. Ach ja, een middelbaar mens gaat van minder mijmeren. Bonusje van de eerste septemberdag: het is altijd, echt altijd mooi weer - in elk geval zonnig - op mijn verjaardag! Maar de chrysanten staan alweer in de bloemenwinkel, waar ook de pompoenen al aan het assortiment worden toegevoegd. De herfst ademt zacht in ons gezicht.... Ik zit alweer dingen te vertalen over kerstmarkten! (dan leuk, nu: bah!). Het voorjaar lijkt heel ver weg.
Maar goed, zelfs oudste zei het: dit weekend ging supersnel, en waarom duurt de schoolweek dan zo lang? Het was ook een fijn weekend: een heerlijke avond gehad met fantastisch eten, goede gesprekken en veel gul gelach bij onze oude buren op zaterdagavond, zondag werd ik verwend met een lieve en lekkere brunch en mooie cadeautjes, omdat gisteren alweer een nieuw levensjaar is ingegaan. Ach ja, een middelbaar mens gaat van minder mijmeren. Bonusje van de eerste septemberdag: het is altijd, echt altijd mooi weer - in elk geval zonnig - op mijn verjaardag! Maar de chrysanten staan alweer in de bloemenwinkel, waar ook de pompoenen al aan het assortiment worden toegevoegd. De herfst ademt zacht in ons gezicht.... Ik zit alweer dingen te vertalen over kerstmarkten! (dan leuk, nu: bah!). Het voorjaar lijkt heel ver weg.
Nou wilde ik het in deze blog ook nog over tijd gaan hebben in een heel andere context. Maar dat bewaar ik voor volgende keer. Eerst gaan we namelijk genieten van een Indian Summer: dat moet toch haast wel na al die regen?
