Het is een schat van een beest (Cisco dan, hè, niet de Sint), dat moet allereerst echt even gezegd worden. Dat u niet denkt dat ik niet van honden hou, of zo. Leergierig, intelligent, een lieve kop, en het wordt vast een trouwe huisvriend, kameraad en deel van het gezin. Maar het zijn me de maandjes wel geweest. Hoewel we ons goed hadden voorbereid en ons verheugden op de komst van ons witharige vriendje.... toch wordt - net als bij de komst van een baby - je hele structuur, je complete dagelijkse ritme volledig omgegooid. En niet eens zwangerschapsverlof!, maar integendeel een grote berg werk die daarnaast ook nog verricht moet worden... Er wordt natuurlijk gezegd dat de hond zich aan jou moet aanpassen, maar wees gewaarschuwd: dat is in de puppyperiode zeker niet het geval. Er zijn momenten geweest dat we compleet wanhopig waren en er helemaal doorheen zaten. En omdat dit geen kynologisch rubriekje is, zal ik er verder niet over uitweiden. Iedereen met een pup/hond kan zich er wel iets bij voorstellen.
Inmiddels - want het concept van deze blog stond een maand geleden al klaar! - gaat het een stuk beter. Eerst zelf door de deur gaan, de hond op zijn snuit corrigeren en vooral veel korte, barse commando's (het scheelt dat we in Duitsland wonen) ... een hond moet echt gedrild worden. Stapje voor stapje: zo hebben we wel een kerstboom, maar het kerstdorpje - waar traditioneel elk jaar een huisje of ander item aan toegevoegd wordt - blijft dit jaar op stal. Het hele huis ligt al vol met meegesleepte sloffen, scheenbeschermers, aardappels, stoffers en andere hondenspeeltjes. De verlichting en de trafo van het kerstdorpje gaan we daar maar niet aan toevoegen.
Nog even over die wanhoop: kent u het werken met zo'n pottenbakkersdraaischijf? Waar je verlekkerd en enthousiast achter gaat zitten - want het ziet er helemaal niet moeilijk uit - om een prachtige vaas of schaal te gaan draaien. Eerst komt de homp klei helemaal scheef omhoog. Dan weer lijkt het meer op een varkensoor dan op die ranke bloemenvaas die je in gedachten had. Of de boel stort gewoon helemaal in. Tot je briesend van frustratie je plaatsje afstaat aan de volgende in de rij.
Maar... de aanhouder wint. Vandaar dat wij dit jaar heel creatief zijn met Kerstmis. Dit jaar geen krans, geen kerstdorp, maar een fijn in model geknede hond. Wordt vervolgd.
Cisco krijgt 'mandtraining'
