Nee, ik bedoel niet deze dag ("Alweer een jaartje ouder, zei Kikker hartelijk."). De dag dat ook jongste zoon naar de middelbare school gaat. En was die nou maar om de hoek, dan zou ik het allemaal een heel stuk makkelijker vinden. Een heel jaar, heel groep 8 lang, heb ik ertegenaan lopen hikken - piekeren, wakker liggen en bedenken hoe we jongste zo goed mogelijk door deze belangrijke veranderingen kunnen gaan loodsen. We zijn een heel eind op weg. Mooi nieuw bureau, overzichtelijk, doch niet geheel smetteloos gekafte boeken, fiets in orde, oudste begeleidt zijn broer op de fiets, de route is al een paar keer gefietst ....
Gisteren de introductiedag: dat was nog even halen en brengen. Vandaag voor het eerst op pad voor de eerste echte lessen: jongste mocht het spits afbijten met biologie. Hoe vindt hij het? Hoe zullen de contacten met klasgenoten verlopen? Vindt hij snel nieuwe vriendjes? Gaat hij zijn agenda wel goed bijhouden? Wat een raar idee dat ik zelf ook amper 12 was toen ik naar de brugklas ging. Ooit nam ik op een zonnige nazomerdag - het kan ook in de tweede zijn geweest - een omweg via het Doornse Gat om daar door de al licht verkleurende prachtige natuur wat rond te fietsen. Ik genoot. Niks WhatsApp en mobieltjes toen natuurlijk. Toen ik later dan normaal thuiskwam, was mijn moeder woest. Wat was ze ongerust geweest.
Van alle tijden dus. Opnieuw zitten duizenden ouders deze dagen in hun piepzak. Of hebben het al een beetje achter de rug. Sterkte iedereen, en over een paar weken lachen we met zijn allen hard om. Het hoort er allemaal bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten