Eindelijk, de kogel is door de kerk, of moeten we zeggen: het huis? Ons oude huis heeft nieuwe eigenaren, jonge mensen, die van het redelijk uitgewoonde en voormalig uitpuilende geheel een nieuwe, frisse plek gaan maken. Nieuwe keuken, nieuwe badkamer, uitbouwen.... en dan lekker inrichten met een compleet woonprogramma Manon of Niels. Ik hoop dat ze er gelukkiger worden dan ik er ben geweest! Maar dat zal best, want ze passen uitstekend in onze voormalige woonomgeving. Toch raar om de laatste keer weg te rijden, nu op weg naar de notaris. Geen sleutel meer. Het is echt niet meer van ons.
Raar is dat ik van tevoren dacht dat het me helemaal niets zou doen. Me nog nooit ergens (zelfs niet onderweg of op reis, dat enkele aggenebbisj hotel daargelaten) zo slecht thuis gevoeld. Thuisgevoel, het laat zich niet definiëren of misschien zelfs omschrijven, het is er of het is er niet. En voor mij was het niet daar.
Toch nog even wat foto's gemaakt van het zelf aangebrachte mozaiek in de keuken, dat de nieuwe bewoners er ongetwijfeld als een van de eerste dingen uit gaan bikken. Jammer.
Het ene wat me vanochtend - de allermooiste lentedag, met Koningsspelen, tot nu toe - echt iets deed, was het muurtje met alle potloodstreepjes van de lengten van onze kinderen erop. Een muurtje kun je niet meenemen, dus een aantal foto's gemaakt. Een beetje weemoedig is dat wel. Maar ach, c'est la vie, de originelen hebben we gelukkig nog. Ook het kamertje (nog steeds met het oorspronkelijke babybehang!) van jongste zoon was even een slikmomentje. Van het behang en de behangrand hebben we nog een stuk, gelukkig. Net als van heel veel andere dingen die onze garage nu bevolken. Geen doorkomen aan! Toch is dat het eerste grote project dat we echt zullen moeten gaan aanpakken, willen we niet officieel in de categorie ´hoarders´ gaan vallen....
Het ene wat me vanochtend - de allermooiste lentedag, met Koningsspelen, tot nu toe - echt iets deed, was het muurtje met alle potloodstreepjes van de lengten van onze kinderen erop. Een muurtje kun je niet meenemen, dus een aantal foto's gemaakt. Een beetje weemoedig is dat wel. Maar ach, c'est la vie, de originelen hebben we gelukkig nog. Ook het kamertje (nog steeds met het oorspronkelijke babybehang!) van jongste zoon was even een slikmomentje. Van het behang en de behangrand hebben we nog een stuk, gelukkig. Net als van heel veel andere dingen die onze garage nu bevolken. Geen doorkomen aan! Toch is dat het eerste grote project dat we echt zullen moeten gaan aanpakken, willen we niet officieel in de categorie ´hoarders´ gaan vallen....
 |
| Mozaiek keuken (ook met vlammetje en waterdruppels) |
 |
| De streepjes op het misschien op dit moment zelfs al overgeschilderde muurtje |
Schouders eronder dus, en op naar het volgende tijdperk. Het vorige is nu echt en definitief afgesloten.O ja, en beste buren-die-mijn-blog-volgen, daar bedoelen we dus niet mee dat we niet heel erg graag gebruikmaken van jullie uitnodiging om van de zomer lekker te komen eten...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten