Inboedelveilingen: een waar paradijs voor verzamelaars en koopjesjagers. Maar ook melancholiek stemmende triestheid: daar liggen dan je zuinig bewaarde schatten voor een habbekrats in een doos, al die zorgvuldig onderhouden verzilverde schaaltjes in de ramsj, de stoelen waarop je een heel gezinsleven met elkaar hebt gedeeld voor een grijpstuiver te koop, in een slecht verlichte hal in een Zoetermeerse buitenwijk.....
Ach, wat een triestigheid... Gelukkig is er ook een keerzijde. Dat van die Zoetermeerse buitenwijk heb ik er natuurlijk voor de sjeu bij verzonnen. De waarheid is in ons geval dat wij afgelopen zondag tijdens een van de kijkdagen in een statig pand in de Arnhemse binnenstad een heleboel mooie en minder mooie objecten hebben bewonderd. Aan sommige loop je hoofdschuddend voorbij (een nep-Van Gogh), andere trekken je verwonderde aandacht (zegelringen met monogram, gegraveerde zilveren geboortebekertjes...) en bij weer andere spullen denk je: heeee... Wij waren op zoek naar een salontafel en eetkamerstoelen en hadden zelf spulletjes ingebracht. Opdracht voor de kinderen: zoek de spullen van oma. Dat viel nog niet mee.... En toen ze het schrijfbureautje ontdekten, was vooral jongste ontzet: dat leuke ding, met die nepboeken en die geheime vakjes....! Dat mocht niet weg (hij zal erfelijk belast zijn van moederszijde....)!
De oude poppen waren trouwens 'heel eng', maar brachten een klein fortuin op: drie exemplaren werden samen afgehamerd voor liefst 1450 euro. Onder een oubollige kapstok stond een kleine robuuste salontafel: eiken, doorleefd en met niet al te veel tierelantijnen. Het blad vol vlekken, maar makkelijk op te lossen met een beetje kalkwas.... leuk juist. Wij keken elkaar aan: ja, dit was 'm. 'Kom,' zei D., 'die kapstok leggen we er weer bovenop, dan valt dat tafeltje minder op.'
Dat waren de kijkdagen. Met notities huiswaarts en op maandag zaten we startklaar achter de laptop om te gaan bieden op de meubels van onze keuze. Een echte aanrader, zo'n online inboedelveiling. Een soort combinatie van aftellen naar de klok van twaalf uur op Oudejaarsavond, de spanning en gebetenheid van een gezelschapsspel (ha! ik verhoog mijn bod, sukkel, het zal jou niet lukken dit in de wacht te slepen) en nog iets waar ik nu even niet op kan komen. De stoelen van onze eerste keus gingen aan onze neus voorbij doordat meneer of mevrouw X. bleef bieden. Achteraf gezien waren ze helemaal niet zo leuk, want niet passend bij de nieuwe tafel en opnieuw te bekleden. Uiteindelijk sleepten we het salontafeltje voor 25 euro (yessss!) in de wacht en zes stoelen met een heerlijk doorleefde leren look voor € 65. Ik kan het echt iedereen aanraden. Beats IKEA.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten