WDR

Gisteren weer iets mafs meegemaakt. Ik zat hard en braaf te werken - het was rond 17.15 uur - toen de bel ineens ging. Het was een bescheiden belletje, dus het was niet een van mijn kinderen die, komend vanaf de BSO, even flink op de bel gaan hangen omdat ze het nu eenmaal makkelijker vinden dat ik de deur opendoe. Gauw naar beneden, het was natuurlijk al donker, dus mijn honkbalknuppel staat klaar achter de deur. Het licht bij de voordeur onthulde een keurig uitziende meneer die met een notitieblok en ID in de aanslag klaarstond om zijn missie toe te lichten. Hij begon ermee dat hij van de .... Rundfunk was, dus ik, losgerukt uit mijn werk, dacht direct dat hij een verkoopbabbel ging afsteken (dat wil zeggen, mij televisie, internet of wat dan ook komen aansmeren). Mijn reactie was 'Die haben wir schon.' Waar dit in voorkomende gevallen een afdoende reactie zou zijn, was het dat juist in dit geval niet: meneer Rundfunk bleek van het Duitse equivalent van de Dienst Kijk- en Luistergeld. (Voor de jongeren onder ons: dit was vroeger een instantie die geld inde wanneer je in het bezit was van een radio en/of tv. Natuurlijk hadden we die geen van allen. Of wil er nog een vrijwilliger opstaan die WEL kijk- en luistergeld betaalde?).

Ai. De materie bleek dus iets taaier dan ik dacht. Ik heb meneer Rundfunk dus maar naar boven uitgenodigd (in een steenkoud huis, op sokken en in huisbroek, hij zal wel gedacht hebben). Eenmaal aan tafel legde hij zijn notitieblok neer en begon uiterst serieus een formulier in te vullen. In eerste instantie had ik de naam van onze hoofdkostwinner opgegeven, maar dat bleek niet de bedoeling. De achternaam van de persoon die men thuis had getroffen, moest worden ingevuld! Het zinnetje 'Gehen Sie bitte mit ins Praesidium' schoot even door mijn hoofd. (U kent het nog wel, Derrick en zijn altijd onderdanige hulpje Harry). Ik voeg hier meteen aan toe dat dit nergens op sloeg. Lees over de bijzondere relatie die wij Nederlanders hebben met dit soort Duits maar eens de boeken van Paulien Cornelisse. Spijker op zijn kop, en bijzonder geestig!

Afijn, meneer Rundfunk verstrekte mij ook nog een foldertje. Ik was nog bang dat hij het aantal tv's in ons huishouden zou gaan controleren. Gelukkig niet, uit het foldertje bleek dat het in bezit hebben van radio, tv EN 'neuartiges Rundfunkgerät' niet de kop kostte. Onder dat laatste wordt trouwens 'internet' verstaan, zo lichtte deze overigens zeer vriendelijke ambtenaar ongevraagd toe. Zwaar onder de indruk van de Duitse degelijkheid en vol sorry's dat we ons niet eerder bij deze dienst hadden gemeld, liet ik meneer Rundfunk weer uit. Het foldertje heb ik nog niet gelezen. We wachten wel op de Rechnung. Van werken kwam die dag trouwens niets meer.