Voor de aanvraag van internetaansluitingen moest ik een Duits telefoonnummer opgeven. En dat had ik natuurlijk niet. Wanhopige pogingen om een Nederlands telefoonnummer in te vullen werden hardnekkig en systematisch geweigerd door het systeem. Even ouderwets gebeld. Een zeer correcte en aardige mevrouw meldde mij dat ook zij die foutmelding zou krijgen als ze over zou gaan tot het invullen van een niet-Duits telefoonnummer. De moderne techniek stond weer eens voor paal dus. Er bleef maar een mogelijkheid over: het aanschaffen van een
Handy (is mij een raadsel waarom die dingen zo heten, maar het is wel een woord dat blijft hangen). Dus - het was nog schoolvakantie - met mijn twee kids naar mijn favoriete winkelstadje B. gecrosst en bij de eerste de beste telefoonwinkel een leuk kleptelefoontje uitgezocht. Wat het moest kunnen, vroeg de verkoopmedewerkster. 'Nichts', antwoordde ik. Nou, dat werd moeilijk, maar een 'billig' telefoontje dat alleen kon bellen en sms-en, dat had ze wel. Uiteraard leverde mij dit alleen maar hoon van oudste zoon op. In het openbaar gezien worden met een goedkoop Samsung-kleptelefoontje: het ging nu echt de verkeerde kant op met mama.
Het was warm, dus we gingen even verderop een ijsje en tosti's (ze wilden geen ijsje) eten op een terrasje. Bij nadere inspectie bleek mijn
funkel-nagel-neues Handy geen batterij te bevatten. Slordig. Oudste zoon - zoals velen weten al vanaf babyleeftijd gebiologeerd door telefoons - zou wel even teruglopen. 'Schiet op, zometeen komt je tosti eraan,' riep ik hem nog na. Me afvragend hoe hij dit, met een zeer beperkte kennis van de Duitse taal, zou gaan oplossen. Laat maar schuiven, dat hoort ook bij opvoeden.... De tosti stond net op tafel toen meneer triomfantelijk terugkeerde: met batterij. 'Wat goed van je... maar je spreekt toch helemaal geen Duits?' vroeg ik. 'Nee, maar ik heb gewoon gevraagd: sprechen Sie Englisch?' was het antwoord. Logisch toch?! O ja, en dit kreeg ik (lachen!) kort daarna met de mededeling 'dit vond ik op intern... uh, een rotswand....'
Alsof ik me al niet oud genoeg voelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten